Avengers Assemble! #1

Natasza zerknęła szybko na pole bitwy, przygotowując się wewnętrznie na konieczność napisania raportu z tej misji. Tak jak z wszystkich innych zresztą; Coulson ich nie oszczędzał. Nie licząc Clinta, którego umiejętności klecenia sensownych zdań... Cóż, ujmijmy to następująco: Natasza wolała czytać amerykańskie wydanie Prestupleniye i nakazaniye niż jego wypociny. A o czymś to świadczyło.
Podsumowując obecne wydarzenia: trzeba będzie wprowadzić do treningów walkę z samonaprawiającymi się robotami, przekonać (czytaj: zmusić przy pomocy pilniczka do paznokci, łaciny oraz paru innych zabójczych narzędzi) Starka do stworzenia dla niej jakiejś nowej broni, którą mogłaby wykorzystać w takich warunkach oraz przekonać dyrektora, żeby dofinansował dział badawczy SHIELDu. Ewentualnie przymknął oko na przemycanie robotów do laboratoriów w rezydencji.
Ruszyła za Clintem i Steve'em, starając się nie tworzyć zbyt dobrego celu dla zabawek van Dooma. Serio, czego ten przestępca jeszcze nie wymyślił, roboty, samonaprawiające się roboty, więcej robotów...
A skoro już mowa o przestępcach - gdzie się podział Loki?

Trzeba zaznaczyć, że Thor wciąż nie miał zielonego pojęcia czym jest "elektryczność" i jaki ma związek z błyskawicami. Co za tym idzie nie widział też związku pomiędzy zalegającą na ulicach wodą, a przyzywanymi przez siebie piorunami, tak więc nie do końca pojmował zakaz Stevena.
Zmarszczył gniewnie brwi nie dostrzegając na zbrojach przeciwników żadnych naruszeń i z całą mocą rzucił młot w jednego z nich. Mjolnir odbił się pozostawiając wgłębienie, co jeszcze bardziej zdezorientowało boga. Po raz pierwszy broń stworzona z uru nie pokonała stojącej na jej drodze przeszkody.
- Kapitanie, bez możliwości wykorzystania piorunów będzie ciężko. - dopiero po chwili kątem oka zauważył, że jeden z wrogów pokrywa się lodową skorupą, a to znaczyć mogło tylko jedno.... - BRACIE!

- Thor, pod żadnym pozorem nie dopuść do tego, żeby Twój piorun dotknął wody! - wrzasnął Steve, ignorując narzekanie Tony'ego. Ważniejsze teraz było to, żeby jak najszybciej rozprawić się z wrogiem, powodując jak najmniej zniszczeń.

Steve brodził w wodzie, bo nie miał innego wyboru, starając się zbliżyć do miejsca, w którym były pozostałe roboty i dwójka avengersów.

- Stark, Thor, podajcie swoją dokładną pozycję.

Nadal brnął w wodzie, krzywiąc się jak mu chlupotała w butach (na wojnie było gorzej), więc nieco zdziwił go okrzyk prosto w ucho Thora "bracie!". Jednak dzięki temu przypomniał sobie, że Loki musi im pomagać, co teraz by się przydało.

- Barton, Romanow, wskakujcie na jakieś samochody, byle nie zostać we wodzie. Kto jest najbliżej Lokiego, niech mu przekaże, żeby spróbował zamrozić wodę w okolicy. Wtedy Thor będzie mógł użyć piorunów.

Chwilę potrwa zanim skany pancerzy Doombotów będą gotowe, a między budynkami było za ciasno na jakąkolwiek porządną walkę. Powinni przenieść się chociaż do jakiegoś parku, bo drzewach raczej nikt nie będzie płakał. Zwiększył przepływ mocy do repulsorów i pomknął już wyznaczoną trasą.
- Skręcam w Rogers Ave i lecę nad jakiś park. Thor, stary, też się lepiej stamtąd zbieraj. - chociaż szczerze wątpił w to, że bóg piorunów ruszy się chociażby na krok po zjawieniu się jego ukochanego braciszka. Akurat w chwili, w której wyświetliły się okienka z wszystkimi danymi coś zacieśniło uścisk na jego ramionach, a chwilę później przebił betonową ścianę. Miał tylko nadzieję, że w tej chwili w pomieszczeniu, do którego wlecieli razem z robotem (bo co innego mogło go złapać?) nikogo nie było.
- Chryste, co się właśnie stało? - jęknął i potrząsnął głową, kiedy wnętrze ekranu rozbłysło na czerwono od komunikatów co gdzie i jak zostało uszkodzone. Przede wszystkim, musiał się pozbyć trzymającej go kupy złomu, tak więc zaczął przesuwać ręce tak, żeby przyłożyć je do "piersi" wroga i wystrzelić. Co też zaraz nastąpiło.